Ф. И. Тютчев
«На древе человечества высоком...»
На древе человечества высоком
Ты лучшим был его листом,
Воспитанный его чистейшим соком,
Развит чистейшим солнечным лучом!
С его великою душою
Созвучней всех, на нем ты трепетал!
Пророчески беседовал с грозою
Иль весело с зефирами играл!
Не поздний вихрь, не бурный ливень летний
Тебя сорвал с родимого сучка:
Был многих краше, многих долголетней
И сам собою пал – как из венка!
***
Перевод на английский язык.
Перевод на польский язык.
* * *
You were the best leaf
on humanity’s high tree,
nourished by its purest sap,
grown in the sun’s purest rays!
More harmonious than all
you shook with its great soul,
prophetically talking with storms,
happily playing with breezes!
Not a late wind, not late summer rain
tore you from your native branch.
Fairer than many, outliving so many,
you simply fell, like a leaf from a garland.
Byłeś na drzewie
ludzkości wysokiem... [na śmierć Goethego]
Byłeś na drzewie ludzkości wysokiem
Liściem najlepszym i najwyższym,
Najczystszym, drzewnym przepojony sokiem,
Żywiony słońca promieniem najczystszym!
Jak nikt współdygotałeś na nim
I z wielką jego duszą współdźwięczałeś,
Nieraz proroczo gadałeś z burzami
Lub z zefirami wesoło igrałeś.
Z ojczystej cię gałęzi nie zerwał deszcz letni
Ni późny wiatr, co się nad liśćmi znęca:
Bardziej od innych piękny, wieloletni,
Sam przez się padłeś, jakbyś wypadł z wieńca!
|
