Ф. И. Тютчев
«Летний вечер»
Уж солнца раскаленный шар
С главы своей земля скатила,
И мирный вечера пожар
Волна морская поглотила.
Уж звезды светлые взошли
И тяготеющий над нами
Небесный свод приподняли
Своими влажными главами.
Река воздушная полней
Течет меж небом и землею,
Грудь дышит легче и вольней,
Освобожденная от зною.
И сладкий трепет, как струя,
По жилам пробежал природы,
Как бы горячих ног ея
Коснулись ключевые воды.
***
Перевод на английский язык.
Перевод на итальянский язык.
Перевод на польский язык.
Перевод на эстонский язык.
Перевод на китайский язык.
A Summer Evening
Earth nods its head.
A glowing sphere rolls
into the ocean, which enfolds
the calm, evening red.
Bright stars start rising,
heads still moist.
They take the sky and hoist
it far over the horizon.
Sweetness shudders through the land
as if, freed from the heat,
nature’d scooped spring waters in her hand
and splashed her burning feet.
Sera estiva
Già dal suo capo ha allontanato la terra
l’incandescente globo del sole,
e il placido incendio della sera
l’onda marina ha di già sommerso.
Già son salite le lucenti stelle
e han sollevato la volta del cielo
che così pesava sopra di noi
con il loro capo umido e fresco.
Il fiume dell’aria scorre più calmo,
scorre più ricco tra il cielo e la terra,
e così più lieve il petto respira,
liberato dal caldo soffocante.
E un dolce tremito, quasi una corrente,
fluisce nelle vene della natura
come se le acque di una sorgente
sfiorassero le sue gambe ardenti.
Letni wieczór
Już słońca kulę rozpaloną
Stoczyła ziemia ze swej głowy
I cichy pożar wieczorowy
Połknęła morska fala słona.
Już świecąc blado, wzeszły gwiazdy
I ten ciążący nam i ziemi
Uniosły nieba ogrom jasny
Głowami swymi wilgotnemi.
Płynniej się nurt powietrzny toczy
Pomiędzy ziemią i sklepieniem.
Pierś, której dzienny żar nie tłoczy,
Z ulgą oddycha świeżym tchnieniem.
I dreszczyk słodki, przejmujący
Przebiegł, jak prąd, śród żył przyrody,
Jak gdyby stóp jej pałających
Tknął zimny prąd źródlanej wody.
Suveõhtu
Maa pealaelt veerend ära
On päikse kuumav pall.
Ja vaikse õhtusära
Nüüd neelab lainevall.
Ning ülal tähti helgib –
Kuis said küll sinna nad!
Ränkraske taevatelgi
Nad üles vinnavad.
On enam ruumi õhul –
Sai taevas kõrgemaks.
Nüüd leitsak nii ei rõhu,
Hing muutub kergemaks.
Tuikvärin verre valdub,
Ja ringleb looduses.
Kui kuumalõõskvel jalgu
Too hoiaks lättevees.
(Ф. И. Тютчев. География настроений.
Стихи на эстонском и русском языках с иллюстрациями.
F. I. Tjuttšev. Meeleolude geograafía.
Tallinn, 2004)
夏 晚
那赤热的火球，太阳，
已被大地从头顶推落，
傍晚静静的漫天火焰
也被海波逐渐吞没。
明亮的星星已经升起，
它们以湿涔涔的头顶
撑高了以浓密的蒸气
重压着我们的苍穹。
在天空和大地之间
顿觉气流有一些波动，
心胸解除了炎热的窒息，
呼吸起来也更加轻松。
于是一阵甜蜜的寒战，
象流水，通过自然底脉络，
仿佛它的火热的脚
突然触着清泉的冷波。
一八二九年
查良铮 译
|
