Ф. И. Тютчев
«Итак, опять увиделся я с вами...»
Итак, опять увиделся я с вами,
Места немилые, хоть и родные,
Где мыслил я и чувствовал впервые –
И где теперь, туманными очами,
При свете вечереющего дня,
Мой детский возраст смотрит на меня.
О бедный призрак, немощный и смутный,
Забытого, загадочного счастья!
О, как теперь без веры и участья
Смотрю я на тебя, мой гость минутный,
Куда как чужд ты стал в моих глазах –
Как брат меньшой, умерший в пеленах...
Ах нет, не здесь, не этот край безлюдный
Был для души моей родимым краем –
Не здесь расцвел, не здесь был величаем
Великий праздник молодости чудной.
Ах, и не в эту землю я сложил
Всё, чем я жил и чем я дорожил!
***
Перевод на английский язык.
Перевод на польский язык.
* * *
So once again we meet,
unlovely relative,
where I first thought, first felt.
Now, misty-eyed
in the light of fading day,
my childhood looks at me.
Ah, feeble, poor, unclear spectre
of forgotten, enigmatic happiness!
Faithless, detached,
I gaze at you, fleeting guest.
You’ve become so alien to my gaze,
like my little brother who died at birth.
No, it wasn’t here, my deserted land,
my soul was never at home here.
Not here did I celebrate the flowering
of wonderful youth’s great feast.
Oh, not in this earth did I bury
everything by which I lived, everything I held so dear!
* * *
I oto znów się przywitałem z wami,
Miejsca ojczyste, lecz jakże niemile,
Gdzie pierwszą myślą i uczuciem żyłem,
Gdzie dzisiaj patrzą mglistymi oczami
Na mnie w promieniach wieczornego światła
Moje dziecinne, przeminione lata.
O biedne widmo, próżne sił, zwodnicze,
Zagadkowego szczęścia, błędna maro!
Z obojętnością zimną i niewiarą,
Chwilowy gościu, patrzę w twe oblicze.
Jakżeś dziś obcy dla mojego ducha,
Jak brat mój młodszy, który zmarł w pieluchach...
Ach nie, nie tutaj, nie ten kraj odludny
Dla mojej duszy był dziedziną miłą —
Nie tu rozkwitło i nie tu się czciło
Największe święto mej młodości cudnej.
Ach, również nie w tej ziemi pochowałem
Wszystko, czym żyłem i co ukochałem.
|
